ვუძღვნი ლორიკ ბოკუჩავას ხსოვნას
სამასი მეომრით გარბის გენერალი,
ჩექმებზე ამძვრალა ნალი...
რჩებიან უმწეოდ ქალები ბავშვებით,
ვაი, ამათი ბრალი...
ცრემლი გზას იპოვის, იპოვის უთუოდ,
უმანკო, დაღვრილი მწარედ...
ავის მომლოდინე დუმდა ქვეყანა,
მზე აცხუნებდა ცხარედ...
პატრონმა ვერ შესძლო ძაღლის წაყვანა,
დატოვა წუხილით, ურვით...
ძაღლი კი ყოფილა საოცრად ერთგული,
გემს დაედევნა ცურვით...
კაცი კაცს ჭამდა, იყო ღალატი
და ჩასაფრება გზაში...
შავი მოზვერი არ ჭამდა ვენახს,
თუმცა, ის იდგა ზვარში...
სამასი მეომრით გარბის გენერალი,
ჩექმებზე ამძვრალა ნალი...
ცოდვამაც უწია, ცოდვამაც უწია,
ჰქონდა მოყვასის ვალი...
ვალერიან ვეკუა
31.03.2004
Iscriviti a:
Commenti sul post (Atom)
Nessun commento:
Posta un commento